Późna poezja Anny Świrszczyńskiej stanowi w polskiej poezji dwudziestowiecznej jedną z najbardziej somatycznych strategii lirycznych, zarówno na tle całości poetyckiej produkcji, jak i w kategorii „poezji kobiecej”, do której niekiedy poetkę odnoszono (Miłosz 1996). Ciało bywa traktowane jako środek poznawczy czy narzędzie poznania, wiodące do duchowości, a także jako towarzysz […]
Joga
1 wpis