Strategie patrzenia na człowieka, na złożony makrokosmos ludzki, kształtowały się u Orzeszkowej różnorako, choć dałoby się wyróżnić wśród nich tendencję dominującą. Polegała ona na uprzywilejowaniu przez pisarkę takiej formy patrzenia, którą można by nazwać analityczno-dyskursywną, nastawioną na wyprowadzanie z zaobserwowanych zjawisk uogólnień racjonalnych, porządkujących dane zmysłowe poprzez wprzęgnięcie ich w […]
„Pamiętnik Wacławy”
2 wpisy
W przeciwieństwie do dzieł Prusa, który często celowo wprowadza w błąd swoich wykształconych na pracach fizjonomistów czytelników, w przypadku Orzeszkowej można zaufać danej przez nią fizycznej charakterystyce bohatera, „naszkicowane przy prezentacji postaci rysunki fizjonomiczne potwierdzają się potem w akcji, wizerunki patognomiczne – we wspomnieniach o przeszłości” (Bachórz 1987: 572-573). W […]