Strategie patrzenia na człowieka, na złożony makrokosmos ludzki, kształtowały się u Orzeszkowej różnorako, choć dałoby się wyróżnić wśród nich tendencję dominującą. Polegała ona na uprzywilejowaniu przez pisarkę takiej formy patrzenia, którą można by nazwać analityczno-dyskursywną, nastawioną na wyprowadzanie z zaobserwowanych zjawisk uogólnień racjonalnych, porządkujących dane zmysłowe poprzez wprzęgnięcie ich w […]
„W klatce”
1 wpis