Jednym z aspektów romantycznej samowiedzy stała się, widoczna szczególnie wyraźnie na gruncie niemieckim, opozycja antyku i nowożytności, traktowanej jako romantyczność (opozycja przejęta po poprzednich epokach, ale ukazująca – po zakończonym sporze starożytników i nowożytników – wyższość nowożytności (Wellek 1955: 59)). Opozycja ta zawiera w sobie pary przeciwnych zjawisk: m. in. […]