W świecie poetyckim Andrzeja Bursy reakcją nadwrażliwego bohatera na okrucieństwo i brutalność otaczającej rzeczywistości, jest ucieczka do światów nieistniejących – wyimaginowanych, odzwierciedlających pragnienia i przeżycia wewnętrzne bohatera, onirycznych, uplecionych z tkanki mitów, baśni i symboli, niezwykle plastycznych, arkadyjskich, odbieranych sensualnie i polisensorycznie. Takim światem, „którego nieistnienie zabija jak topór” (Bursa […]