„Choć chodzi, stoi, siedzi, dotyka człek wszędy” (Potocki 1987b: 337) – zauważa Potocki w jednej z swych fraszek i chyba oczywistości tej obserwacji należy przypisać raczej nikłe zainteresowanie w jego poetyckiej refleksji tym najpośledniejszym ze zmysłów. Poeta dzieli ze współczesnymi sobie przekonanie o najniższym miejscu „grubego” dotyku w zmysłowej hierarchii. […]
„Nowy Zaciąg”
1 wpis