W polisensorycznym dyskursie krytycznotranslatorskim wczesnego polskiego modernizmu zapachowe oraz wizualne (świetlne i kolorystyczne) metafory ekwiwalencji przekładowej i procesu tłumaczenia są zwykle sprzężone z metaforą dotykową. Taktylna charakterystyka translacji zyskuje dwojakie uzasadnienie: w estetyce secesji i poetyce parnasistowskiej. Jej szczególna łączliwość z metaforami translatorskimi, które apelują do pozostałych modalności sensorycznych, jest […]
Parnasizm
1 wpis