Wbrew częstej praktyce wielu pisarzy doby romantyzmu, Cyprian Kamil Norwid [ K] nie traktował ciała jako bytu podrzędnego wobec ducha. Ciało i duch, fizyczność i intelekt, materia i myśl stanowią w jego twórczości nierozerwalną jedność, dopełniają się, wspólnie zawierają prawdę o rzeczywistości, tworząc postulowaną przez poetę „całość” (Halkiewicz-Sojak 1998). Człowiek […]
Duchowość
Późna poezja Anny Świrszczyńskiej stanowi w polskiej poezji dwudziestowiecznej jedną z najbardziej somatycznych strategii lirycznych, zarówno na tle całości poetyckiej produkcji, jak i w kategorii „poezji kobiecej”, do której niekiedy poetkę odnoszono (Miłosz 1996). Ciało bywa traktowane jako środek poznawczy czy narzędzie poznania, wiodące do duchowości, a także jako towarzysz […]
Jednym z aspektów romantycznej samowiedzy stała się, widoczna szczególnie wyraźnie na gruncie niemieckim, opozycja antyku i nowożytności, traktowanej jako romantyczność (opozycja przejęta po poprzednich epokach, ale ukazująca – po zakończonym sporze starożytników i nowożytników – wyższość nowożytności (Wellek 1955: 59)). Opozycja ta zawiera w sobie pary przeciwnych zjawisk: m. in. […]