Pojawiające się w tytule hasła dwa łacińskie terminy wskazują na dwa dopełniające się aspekty oratorskiego wystąpienia: actio – odnosi się przede wszystkim do gestykulacji, a więc mowy ciała, a pronuntiatio – „podkreśla jego aspekt głosowy” (Schmitt 2006: 39). Grecja W retoryce greckiej mówcy przywiązywali ogromną wagę do wygłoszenia, a potwierdza […]
Figura retoryczna
Figury, należące do dignitas, jednej z części tworzących elocutio, retoryka antyczna dzieliła na figury słów i figury myśli: pierwsze opierały się na konkretnych sposobach łączenia słów, drugie zaś polegały na przekazaniu danego sensu. Poza tą klasyczną klasyfikacją w wieku XVII wyróżniano też osobną kategorię w postaci figur amplifikacji, służących do […]
Tytułowa fraza – ut pictura poesis, „poemat – niczym obraz” (Horacy 1988: 361), często też przywoływana w formie ut pictura poesis erit – pochodzi ze Sztuki poetyckiej (De arte poetica) – Listu do Pizonów Horacego i jest jedną z najbardziej znanych sentencji w dziejach estetyki, która stała się metaforą dotyczącą […]
Etopeja, po grecku ethopoiia, po łacinie ethopoeia/ethopeia, należała do dźwiękowych figur myśli wykorzystywanych w retoryce. Polegała na włożeniu wypowiedzi w usta innej niż orator osoby, znanej i uważanej przez publiczność za autorytet. Za pomocą etopei naśladowano charakter i emocje danej postaci, uwzględniając jej wiek, płeć, wykształcenie, pochodzenie, zamożność, sposób życia […]