Za prawodawców bukoliki (z gr.: dosł. pieśń pasterzy wołów) jako gatunku literackiego uważa się Teokryta (IV/V w. p. n. e.), autora krótkich utworów poetyckich, nazwanych później idyllami, zawierających scenki rodzajowe z życia pasterzy, oraz Wergiliusza, twórcę Eklog (I w. p. n. e.). Dla rozwoju bukoliki w literaturze polskiej decydujące znaczenie […]
Gawiński Jan
3 wpisy
Topika pięciu zmysłów znalazła zastosowanie w obrazowaniu staropolskiej poezji ziemiańskiej, w barokowych poematach podejmujących zagadnienie rozkoszy szlacheckiej egzystencji, zarówno w wariancie pozytywnym jak negatywnym. Sensualna wizja rozkoszy – istotny składnik toposu pięciu zmysłów począwszy od obrazu Herkulesa kuszonego przez cnotę i rozkosz w Memorabiliach Ksenofonta (Vinge 1975), na gruncie poezji […]
Śpiew i muzykowanie pełnią w sielankach funkcję dwojaką: są integralnym składnikiem wizerunku pasterzy (w znaczeniu dosłownym), a jednocześnie umożliwiają wprowadzenie refleksji autotematycznej. Zgodnie z historyczną genezą poezji i tradycją literacką pojęcia muzyki/śpiewu traktowane są często w literaturze staropolskiej jako synonimy poezji, a odnoszące się do nich wypowiedzi mają charakter metapoetycki. […]