W polisensorycznym dyskursie krytycznotranslatorskim wczesnego polskiego modernizmu zapachowe oraz wizualne (świetlne i kolorystyczne) metafory ekwiwalencji przekładowej i procesu tłumaczenia są zwykle sprzężone z metaforą dotykową. Taktylna charakterystyka translacji zyskuje dwojakie uzasadnienie: w estetyce secesji i poetyce parnasistowskiej. Jej szczególna łączliwość z metaforami translatorskimi, które apelują do pozostałych modalności sensorycznych, jest […]
Siemiński Lucjan
2 wpisy
W ujęciu słownikowym romantyczna frenezja to „charakterystyczna dla jednego z nurtów literatury romantycznej (zwanego »literaturą szaloną«) skłonność do przesycania obrazu świata przedstawionego motywami okropności, zbrodni, szaleństwa, nieokiełznanych namiętności i pasji uwolnionych spod kontroli rozumu” (Sławiński 1998: 167). Frenezja znalazła wyraz w estetyce grozy oraz w tzw. literackim „czarnym romantyzmie”, a […]