Po metaforykę związaną z głosem czy dykcją poetycką przekładanej autorki/przekładanego autora Stanisław Barańczak sięga raczej rzadko (zaznacza jednak: „Jako tłumacza interesują mnie […] spotkania z […] poetami dialogu, nie Ginsbergowskiego »skowytu« i nie niedosłyszalnego szeptu wielu dzisiejszych solipsystów” (Barańczak 1994: 57)), lecz jako tłumacz, teoretyk i krytyk przekładu wiele uwagi […]
Rajewska, Ewa
3 wpisy
Tłumacz literatury powinien mieć „dobre ucho”. Istotą tego obiegowego powiedzenia nie jest wskazanie na skądinąd niezbędne w zawodzie tłumacza „ucho do języków” obcych, a więc łatwość ich opanowywania i biegłą znajomość, choćby tylko bierną. „Dobre ucho” tłumacza literackiego to również nie tylko jego „słuch językowy”, czyli wrażliwość na niuanse znaczeniowe […]
Problematykę płci biologicznej (sex) i kulturowej (gender) w przekładzie na język polski można rozpatrywać na kilku poziomach, zaczynając od najbardziej podstawowego poziomu rodzaju gramatycznego, nadbudowanej nad nim asymetrii rodzajowo-płciowej polszczyzny, poprzez metaforykę używaną do określania procesu i efektu tłumaczenia w polskim dyskursie o przekładzie, którą – podobnie jak i wspomniany […]