Charakterystyka postaci w prozie Michała Choromańskiego to literacki przejaw aktualizacji podstawowych założeń fizjonomiki (zakładającej istnienie związku pomiędzy wyglądem bohaterów a ich psychiką i zachowaniem) będącej wcześniej przedmiotem zainteresowania zarówno filozofów starożytnych, jak i OBJAŚNIENEI nowożytnych, lekarzy, a przede wszystkim dziewiętnastowiecznych pisarzy, zwolenników tej koncepcji. W prozie Michała Choromańskiego związki pomiędzy […]
„Biali bracia”
4 wpisy
W prozie fabularnej Michała Choromańskiego konstrukcyjny charakter percepcji wzrokowej ujawnia się najpełniej w deskrypcjach spacjalnych. Dzieje się tak zarówno wówczas, gdy przestrzeń opisywana jest przez narratora auktorialnego, jak i wtedy, kiedy ukazuje się ją punktu widzenia narratora pierwszoosobowego. Ten ostatni nierzadko problematyzuje w wypowiedziach autotematycznych i zwrotach do czytelnika/ czytelniczki […]
W prozie Michała Choromańskiego mamy do czynienia z charakterystyczną konstrukcją postaci literackiej: bytuje ona w przestrzeni świata przedstawionego utworów nie tylko jako esse percipi, lecz przede wszystkim jako esse audiri i esse audientis. Choromańskibardzo często stosował narracyjne chwyty związane z reprezentacją percepcji wrażeń słuchowych. Wśród nich najważniejsze są: Antycypacja audialna […]
Użycie notacji muzycznej w rozmaitych tekstach literackich XX wieku wiąże się, po pierwsze, ze specyficzną, nietypową dla literatury formą przedstawiania stanów emocjonalnych (w myśl dobrze zakorzenionego w zachodnioeuropejskiej kulturze przekonania, iż muzyka potrafi wyrazić to, co niewyrażalne słowami), po drugie – z konwencją ujawniania komplikacji genologiczno-kompozycyjnych, mechanizmu transpozycji intermedialnej. Inaczej […]