Performans opisywany jest jako nieskrępowana regułami forma praktyki kulturowej, toteż określenie „performans klasyczny” może wydawać się niedorzeczne. W początkach swego rozwoju performans był przede wszystkim odmianą antysztuki, nieuchwytnym teoretycznie, intermedialnym, anarchicznym i rebelianckim fenomenem, wygenerowanym przez głęboki kryzys i kontrkulturę (Goldberg 1988: 9, Dziamski 1984: 41, Morawski 1981: 228-241). Fakt, […]
Natalia LL (Lach-Lachowicz)
Choć synonimiczne terminy body art i art corporel pojawiły się jednocześnie w 1971 roku (Donguy 1998:126), tylko ten pierwszy upowszechnił się jako nazwa nurtu działań artystycznych, w których ciało ludzkie (zwykle nagie) jest narzędziem, tworzywem lub obiektem sztuki (Benthal 2002: 235). Body art uznaje się za odmianę lub (nie mające […]
Rolę ciała w początkowym okresie twórczości Zbigniewa Warpechowskiego można sprowadzić do narzędzia lub swoistego przekaźnika w praktykach intermedialnych. Pierwsze bowiem performanse artysty miały tego typu genealogię. Ich podłożem były próby skonfrontowania różnych wypowiedzi artystycznych (poezji i jej deklamacji, gestów i zachowań parateatralnych, gry na instrumentach muzycznych, rysunku, malarstwa, przedmiotów gotowych […]