Późna poezja Anny Świrszczyńskiej stanowi w polskiej poezji dwudziestowiecznej jedną z najbardziej somatycznych strategii lirycznych, zarówno na tle całości poetyckiej produkcji, jak i w kategorii „poezji kobiecej”, do której niekiedy poetkę odnoszono (Miłosz 1996). Ciało bywa traktowane jako środek poznawczy czy narzędzie poznania, wiodące do duchowości, a także jako towarzysz […]
Oddech
2 wpisy
Doświadczenia ciałai cielesności w twórczości Aleksandra Wata nie należy wiązać wyłącznie z dręczącą go chorobą bólową. Twórczość Wata odpowiada niemal dokładnie założeniom projektu krytyki somatycznej, jest ona nastawiona zarówno na reprezentację doświadczenia literackiego (chodzi głównie o sam akt pisania, praktyki języka, mowę, która sytuuje się w tej poezji na różnych […]