Miron Białoszewski, zapisując swoje utwory, „opowiada, nieustannie opowiada” (Głowiński 1997: 159). Dla jego twórczości charakterystyczne jest łączenie właściwości języka mówionego, potocznego i dziecięcego oraz rytmizacja i fonetyczne nacechowanie wypowiedzi (Barańczak 1974), a także patrzenie na świat „z tekstem”, podglądanie mowy „in statu scribendi” (Gleń 2004: 25–27). Na dostrzeżenie przez Białoszewskiego […]
Korwin-Piotrowska, Dorota
3 wpisy
W takich utworach Jacka Dukaja, jak Extensa, Lód, Wroniec czy Król Bólu (zbiór 8 opowiadań i powieści, zawierający m.in. Linię oporu, Oko potwora, Szkołę oraz Króla Bólu i pasikonika) znaleźć można całe spektrum odniesień do ciszy i milczenia. W twórczości tej, niesłychanie odkrywczej lingwistycznie, język intensywnie zwraca sam na siebie […]
Wydawać by się mogło, że to dźwięk i mowa, a nie cisza i milczenie są głównymi zjawiskami, na których koncentrowała się uwaga Mirona Białoszewskiego. Słynna jest akustyczna i językowa wrażliwość pisarza, która przejawiała się zarówno w pasjonowaniu się muzyką, jak i w tekstowym rejestrowaniu najrozmaitszych odgłosów i rytmów z otoczenia, […]