Sposób, w jaki Władysław L. Terlecki posługuje się kolorami, można sprowadzić do sfunkcjonalizowania ich w dwóch aspektach: konstruowania świata przedstawionego w jego zmysłowej pełni, w ramach ograniczeń konwencji narracyjnej, i poddawania ich zabiegom figuracyjnym. Ta pierwsza – dość oczywista funkcja, w prozie Terleckiego wyraźnie podporządkowana jest naczelnej stosowanej przez niego […]