Charakterystyka postaci w prozie Michała Choromańskiego to literacki przejaw aktualizacji podstawowych założeń fizjonomiki (zakładającej istnienie związku pomiędzy wyglądem bohaterów a ich psychiką i zachowaniem) będącej wcześniej przedmiotem zainteresowania zarówno filozofów starożytnych, jak i OBJAŚNIENEI nowożytnych, lekarzy, a przede wszystkim dziewiętnastowiecznych pisarzy, zwolenników tej koncepcji. W prozie Michała Choromańskiego związki pomiędzy […]
Fizjonomika
Ekumena, uporządkowana przestrzeń ludzkiego bytowania, wypełniona była dźwiękami pochodzącymi z różnych źródeł, podczas gdy cisza stawała się metonimią śmierci i charakteryzować miała obszary sakralne, poza zwykłym ludzkim doświadczeniem. Dźwięki stawały się, podobnie jak zapachy, jakościami wyróżniającymi różne elementy Kosmosu, choć wielokrotnie powracały też przekazy o zaświatowym hałasie. Niebagatelną rolę w […]
Nos wystający z twarzy jest częścią ciała typową dla człowieka – spełnia też określone funkcje biologiczne: stanowi rezonator mowy, jego kości osłaniają oczy, działa jak urządzenie klimatyzacyjne (chroni przed wiatrem i kurzem, przystosowuje powietrze trafiające do płuc), a także służy do wchłaniania zapachów i kichania. W kulturach tradycyjnych znaczenie nosa […]
Jednym z ważnych [ K] źródeł konwencji przedstawienia ciała w literaturze romantyzmu – i szerzej w literaturze XIX wieku – była fizjonomika Johanna Caspara Lavatera (1741 – 1801), autora dzieła Physiognomische Fragmente (1775 – 1778). Koncepcja ta – odwołująca się tak do nauki, jak i związana z tradycjami filozofii moralnej, […]