Kazimierska-Jerzyk, Wioletta
8 wpisów
Performans opisywany jest jako nieskrępowana regułami forma praktyki kulturowej, toteż określenie „performans klasyczny” może wydawać się niedorzeczne. W początkach swego rozwoju performans był przede wszystkim odmianą antysztuki, nieuchwytnym teoretycznie, intermedialnym, anarchicznym i rebelianckim fenomenem, wygenerowanym przez głęboki kryzys i kontrkulturę (Goldberg 1988: 9, Dziamski 1984: 41, Morawski 1981: 228-241). Fakt, […]
Kontrowersje Abstrakcja w sztuce – wbrew powszechnemu jej pojęciu jako eliminacji przestawień odnoszących bezpośrednio […]
Sformułowanie „gwałt na kulturze” pojawia się w tekście Zbigniewa Warpechowskiego Chamska kultura – gwałt na kulturze z 1989 roku (Warpechowski 1990: 211-214). W Podręczniku bis, który jest próbą rozliczenia ze swą twórczością, artysta zauważa, że tekst ten nie zdezaktualizował się i wzbogaca go o komentarz (Warpechowski 2006: 387-392). Ponownie, w […]
Zbigniew Warpechowski uczynił wzrok i widzenie tematami kilku wypowiedzi o charakterze programowym, są to: Pożegnanie ze zmysłem wzroku (1983), Podejrzliwość w stosunku do zmysłu wzroku (1983), Dramatyczność widzenia i niewidzenia (niedatowany), Samoocena – projekcja (1983) (Warpechowski 1990: 111-113) oraz Projekcja (widzenie wewnętrzne), który jest kompilacją tekstu Samoocena – projekcja i […]
Choć synonimiczne terminy body art i art corporel pojawiły się jednocześnie w 1971 roku (Donguy 1998:126), tylko ten pierwszy upowszechnił się jako nazwa nurtu działań artystycznych, w których ciało ludzkie (zwykle nagie) jest narzędziem, tworzywem lub obiektem sztuki (Benthal 2002: 235). Body art uznaje się za odmianę lub (nie mające […]
Rolę ciała w początkowym okresie twórczości Zbigniewa Warpechowskiego można sprowadzić do narzędzia lub swoistego przekaźnika w praktykach intermedialnych. Pierwsze bowiem performanse artysty miały tego typu genealogię. Ich podłożem były próby skonfrontowania różnych wypowiedzi artystycznych (poezji i jej deklamacji, gestów i zachowań parateatralnych, gry na instrumentach muzycznych, rysunku, malarstwa, przedmiotów gotowych […]
Rola ciała w twórczości Jerzego Beresia jest zdeterminowana przez swoisty etos awangardysty oraz własną definicję sztuki działania jako manifestacji artystycznej. Ciało nie jest więc przez artystę traktowane jako narzędzie czy tworzywo sztuki (jak często ujmuje się je w sztuce performansu lub nurcie body art), ma natomiast przede wszystkim aspekt podmiotowy. […]