Kanibalizm bywa ujmowany jako fakt kulturowy, a ponadto staje się figurą rozmaitych znaczeń powiązanych z cielesną kondycją człowieka. W podstawowym sensie to praktyka pożerania osobników własnego gatunku, wynikająca z konieczności, potrzeby albo pożądania (Constantine 2007: 11-20), polegająca zwykle na łamaniu tabu (Diehl, Donnelly 2008: 48). Antropolodzy odróżniają egzokanibalizm (spożywanie ciał […]
Kanibalizm
4 wpisy
Andrzej Glaber : Gadki o składności członków człowieczych z Arystotelesa i też inszych mędrców wybrane: 72 […] chęć jedzenia jest znamię próżnego żołądka, a tak gdy tam nieco weń nie włożą, tedy on wciąga w się wilgoty złe i plugawe ku trawieniu, z których więc pochodzą w głowę dymy jadowite […]
W polskiej kulturze ludowej w XIX i na początku XX wieku nie odnotowano wypadków kanibalizmu, potwierdzających, że ludzkie ciało traktowano jako mięso stanowiące składnik potraw rytualnych czy obrzędowych. Jednak spożywanie ciała lub jego części, także wydzielin i wydalin, zarówno osób żywych, jak i zmarłych – w przeszłości stosowano wśród różnego […]
Warunkiem odczuć głębszych jest przezwyciężenie pierwszych smakowych wrażeń. Smak podobnie jak inne zmysły traktuje Witkacy głównie jako elementy odczuć duchowych. Najlepiej smakowe odczucia uzmysławiają fantastyczne potrawy wymienione w powieściach i opisy zażywania peyotlu. Peyotl ma smak odrzucający, dlatego być może przynosi intensywne odczucia wewnętrzne: „ekstrakt peyotlowy jest czarno-brunatno-zielony jak asfalt […]