Doznania zmysłowe towarzyszące patrzeniu, choć także te, które łączą się ze słuchaniem i z odczuwaniem bólu – są w poezji Bolesława Leśmiana najczęstszym sposobem doświadczania tego, co niepoznawalne, niewidzialne, niesłyszalne i niewypowiadalne. Autora Sadu rozstajnego uznać można za poetę epifanii, przeżyć metafizycznych, poetę obdarzonego rzadką umiejętnością ujmowania tego, co nie […]
Konkret
Twórczość Czesława Miłosza postrzegana jest zwykle w kategoriach intelektualnych i filozoficznych, jako poesis docta, jak pisał Jan Błoński o autorzePieska przydrożnego (Błoński 1985: 373), który zresztą sam wyznawał: „Jakże chciałbym, żeby kiedyś nazwano mnie człowiekiem rozumnym” (Miłosz 1997: 162). Również Szymborską uważa się za poetkę „intelektualnie wyrafinowaną”, a jej wiersze […]
Pełnia, rozumiana w poezji Wisławy Szymborskiej i Czesława Miłosza jako dążenie do objęcia i oddania w słowie całości i nieskończoności bytu, naprowadza na myślenie filozoficzne, metafizyczne czy teologiczne. Wiąże się także ze szczególną intensywnością ludzkiego doświadczenia w jego somatycznym wymiarze, a intelektualnej refleksji sprzyja zwłaszcza zmysłowy odbiór świata, testujący możliwości […]