Dążność do syntezy sztuk, wyobraźnia synkretyczna, transponowanie wrażeń i myślenie na zasadzie powszechnych powinowactw były charakterystyczną cechą epoki Młodej Polski, zwłaszcza symbolizmu (zob. Podraza-Kwiatkowska 1975: 247-249, 290-293). Bardzo znana była koncepcja powszechnych powinowactw, popularnością cieszyły się literackie transpozycje muzycznych form, czy poetyckie ekfrazy, synestezja wykorzystywana była jako jeden z ważniejszych […]
„Androgyene”
3 wpisy
Teksty Stanisława Przybyszewskiego nasycone są somatycznością, fizjologią i zmysłowością, ale szczególną rolę odgrywa zwłaszcza „wgryzające się” spojrzenie oraz dotyk – cielesna agresja. Z części ludzkiego ciała najczęściej eksponowane są oczy oraz ręce, które pełnią funkcję komunikatorów uczuć. Niejednokrotnie ich przekaz tworzony jest przez eksponowanie objawów somatycznych: „Serce biło prawie spokojnie. […]
W twórczości Stanisława Przybyszewskiego krew i serce to najważniejsze obrazowe media w komunikowaniu emocji i znaczeń. Wykorzystywane są do określenia „ofiarnego” losu twórcy, wskazują na dzieło sztuki „pisane krwią”, są najsilniejszą więzią łączącą kochanków, pępowiną scalającą jednostkę twórczą z rodzinną ziemią, metaforą jądra ziemi, a nawet wszechświata. Przybyszewski świat postrzega […]