Określanie pór dnia oraz warunków atmosferycznych związanych ze zmianą pór roku za pomocą mitologizmów jest ugruntowane tradycją literatury antycznej. Powtarzalność tych samych wizualizacji o proweniencji mitologicznej – bóstw i związanych z nimi sytuacji – pozwala mówić o stałym repertuarze topicznym, funkcjonującym w poezji staropolskiej na takich samych prawach, jak np. […]
Miaskowski Kasper
Metamorfoza jest jednym z motywów antycznych wykorzystywanych w literaturze dawnej. Źródłem opowieści o przemianie człowieka w zwierzę, roślinę lub element przyrody nieożywionej jest mitologia grecka, ale docierają one do świadomości nowożytnych czytelników i twórców za pośrednictwem literatury klasycznej. Dziełem, które miało decydujący wpływ na spopularyzowanie tej tematyki, były Metamorfozy Owidiusza […]
Poezja Kaspra Miaskowskiego, szczególnie reprezentatywna dla barokowej estetyki sensualnej, odzwierciedla symptomatyczne dla niej nasycenie języka artystycznego siłą zmysłowej ewokacji. Staje się to wyraźnie widoczne zwłaszcza w utworach religijnych gdzie to, co zarazem nieskończone i ograniczone ciałem, poddane zostaje konwencjom zdolnym wyrażać dramatyzm historii wcielonego Słowa oraz intensywność napięcia między sanctitas […]
Z wieku XIV pochodzą najstarsze polskie świadectwa funkcjonowania starożytnego chrześcijańskiego symbolu pocałunku, traktowanego jako znak pokoju w staropolskiej liturgii mszalnej (kodyfikacja biskupa płockiego Jakuba z Korzkwi Syrokomli). Odnosił się do tego zwyczaju jeszcze Piotr Skarga SJ (1536-1612) w Kazaniu o siedmiu sakramentach (1600). Przekazywanie pocałunku pokoju odbywało się początkowo w […]