Architektura jest dyscypliną silnie podporządkowaną charakterystycznemu dla kultury zachodniej okulocentryzmowi. Wielu współczesnych twórców próbuje jednak przełamać ten paradygmat i skupić się na wieloaspektowej cielesności jako głównym problemie projektowanej przez siebie architektury. Jednym z polskich przykładów takich zainteresowań jest twórczość Jarosława Kozakiewicza (ur. 1961). Motyw ciała pojawiał się we wczesnych, rzeźbiarskich […]
sztuka
74 wpisy
Działania zmierzające do uzyskiwania wrażeń dotykowych były jednym z nowych zagadnień artystycznego dyskursu w modernizmie. Zmysł dotyku, wyodrębniony już przez Arystotelesa, jednak w kulturze Zachodu przez wieki upośledzony pośród innych zmysłów, „odkryto” w wieku XX pod wpływem wczesnej psychoanalizy i wypracowanej przez nią „dotykowej” psychoterapii (która początkowo dopuszczała kontrolowany dotyk, […]
Pojęcie odczuwania architektury wiąże się etymologicznie z czasownikiem „odczuwać”, czyli przeżywać na własnej skórze, realnie, dotykalnie. W odniesieniu do dzieł sztuki, a więc także do architektury, to bezpośrednie, fizyczne przeżywanie / odczuwanie dzieła dotyczy zarówno jego twórcy, jak odbiorcy. Problem właściwego, zgodnego z zamierzeniem nadawcy oddziaływania sztuki, obecny w teorii […]
Sensualne środowisko muzeum otwartego jest polisensoryczne, wzrok jest tutaj powiązany z dźwiękiem, dotykiem, zapachem (w zależności od idei ekspozycji), zaś odbiorca staje się aktywnym uczestnikiem wystawy (częstokroć od niego zależy powoływanie do życia dzieł, a nawet części ekspozycji). Pojawienie się jakościowo innego środowiska ekspozycyjnego należy wiązać z nowym sposobem prezentacji […]
Światło stanowi warunek widzenia i widzialności wystawy, inicjuje aktywność intelektualną, emocjonalną i estetyczną, dokonuje podziałów przestrzeni ekspozycyjnej dostarczając efektów przestrzennych, umożliwiamotorykę. Z tych względów oświetlenie – techniczny parametr wystawy – jest bardzo staranie dobierane. W muzealnictwie natomiast stanowi przedmiot osobnych analiz {{ cite (’10599′) }}, gdyż jest nośnikiem znaczeń, kreuje […]
1. Dotyk to nieaktywna sfera doznań w muzeum modernistycznym,zakaz dotykania chroni eksponaty przed zniszczeniem, jednocześnie wzmacnia efekty optyczne oraz dzieli przestrzeń na obszar eksponatu i obszar odbiorcy. W protomuzealnych przestrzeniach gabinetów osobliwości dotykano obiektów: naturaliów, dzieł sztuki, artefaktów etnicznych. Była to przestrzeń gromadzenia różnorodnych jakości sensualnych uobecnianych dzięki konkretnym przedmiotom, […]
W muzeach o tradycyjnym typie ekspozycji np. telling story, dźwięk jedynie wzbogaca prezentację, ta natomiast zachowuje charakter optyczny i liniowo prowadzoną narrację. Tak dzieje się choćby w przypadku wystaw przyrodniczych, w których pejzaż dźwiękowy odpowiada ukazywanym treściom. Przykładowo dioramom w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu przedstawiającym sceny z życia zwierząt towarzyszy […]
Największy obraz Jana Matejki Bitwa pod Grunwaldem (ukończony w 1878 r.) zgodnie z założeniami autora miał „wychodzić z ram, wciągać widza w wir swoich sił dynamicznych” (Struve 1886:17). Bitwa pod Grunwaldem [1] Paradoksalnie jednak cechuje go „niedowidzialność” – strategia budowania kompozycji, która piętrzy przeszkody dla oka, pewne partie płótna czyni […]
Kołtun (plica polonica – warkocz polski) to stan chorobowy powstający w wyniku braku podstawowej higieny, jego podstawowym objawem były zlepione i skręcone włosy tworzące warkocze, buły, wisiory i kity. W dzisiejszej medycynie kołtun opisywany jest jako: Danuta Krysa-Leszczyńska : Poglądy polskich lekarzy na istotę choroby zwanej „kołtunem”: [brak strony] […] […]
Rola ciała w twórczości Jerzego Beresia jest zdeterminowana przez swoisty etos awangardysty oraz własną definicję sztuki działania jako manifestacji artystycznej. Ciało nie jest więc przez artystę traktowane jako narzędzie czy tworzywo sztuki (jak często ujmuje się je w sztuce performansu lub nurcie body art), ma natomiast przede wszystkim aspekt podmiotowy. […]