Fizjologia krzyku Motyw krzyku często pojawia się w twórczości Stanisława Przybyszewskiego. Jego znaczenie sytuuje się w przestrzeniach teoretycznych (koncepcja sztuki wykrzyku duszy), estetycznych i literackich. Punkt wyjścia semantyzacji i wizualizacji krzyku jest wszakże fizjologiczny. Przybyszewskiego interesowała geneza mowy ludzkiej, źródła i formy pierwszych dźwięków wydawanych przez pierwotnego człowieka, i stworzył […]
Ekspresja
4 wpisy
Kolorystyczna narracja Reymonta o mieście nie jest jednolita i pozwala przyjąć kilka ścieżek interpretacyjnych. 1. W układzie diachronicznym utwory Reymonta o mieście pokazują, jak pisarz modyfikował swoje doświadczenie koloru, jak rozwijał literackie możliwości jego wykorzystania. W najwcześniejszych opowiadaniach, W aptece (1890) i Synu szlacheckim (1892), barwy nie odgrywają żadnej roli […]
Krytycznoliteracka tradycja pozytywistyczna była w Młodej Polsce, a zwłaszcza w pierwszym dziesięcioleciu epoki, nieustannym źródłem odniesień (por. Gaworska, Ihnatowicz, Klemm 1986: 181), krytycy młodopolscy korzystali z wypracowanych przez pozytywistów rozwiązań tak w sferze koncepcji teoretycznych, jak schematów argumentacyjnych. Jednym z głównych rysów pozytywizmu było jego nakierowanie na poznawczość, co przejawiało […]
Metafory tego typu – zwłaszcza frazeologizmy związane z pulsem, tętnem, sercem – młodopolska krytyka literacka odziedziczyła po pozytywizmie (ich rodowód jest oczywiście jeszcze starszy). I tak np. Piotr Chmielowski pisał o poezji: „owe tętnice silnie pulsujące” (Chmielowski 1985: 86), u Elizy Orzeszkowej „tętna i tchnienia” odnoszą się do inspiracji czerpanych […]